Albo pyzy z mięsem, kartacze z mięsem, bardzo różnie się je nazywa. Ja je znam głównie jako cepeliny albo kartacze (które jednak powinny mieć kształt kuli, a nie wydłużonego...oscypka?).
Chociaż wymagają sporo pracy to warto poświęcić trochę czasu, można za to zrobić ich na zapas, bo ponoć jedyne, co jest lepsze od cepelinów, to odsmażane cepeliny :)
Jest to też kolejny przepis z serii "pomysł na mięso z rosołu". Rosół pojawia się u mnie dość często, a lubię go robić na sporej ilości mięsa, więc czuję się dobrą gospodynią jeżeli zostaje ono smacznie przetworzone ;)
Przepis na ciasto zaczerpnęłam od Smacznej Pyzy.
Składniki (na ok. 10 kartaczy)
1,5kg ziemniaków (waga po obraniu)
2-3 łyżki mąki ziemniaczanej
Sól, pieprz
Mięso z rosołu - u mnie nieduży kawałek mięsa wołowego, nóżka i dwa skrzydełka
Marchewka z rosołu
Cebula - 1 średnia sztuka + kolejna do podsmażenia i okraszenia
Czas wykonania: 2-2,5h
Koszt: 10zł
Wykonanie:
500g ziemniaków gotujemy w osolonej wodzie. Miękkie ugniatamy jak najdokładniej tłuczkiem i odstawiamy do wystygnięcia. 1kg ziemniaków ścieramy na tarce (lub w robocie kuchennym) na najdrobniejszych oczkach (tj. w sumie przecieramy). Masę ziemniaczaną odciskamy mocno na ścierce, odciśnięte ziemniaki odkładając do miski a odciśnięty płyn zostawiając do odstania. Następnie zlewamy wodę z góry, na dole powinien zostać osad, "krochmal". Ten krochmal dolewamy do ziemniaków. Dodajemy 1-2 łyżki mąki pszennej i zagniatamy ciasto z dodatkiem soli (ok. 1 łyżeczki) i pieprzu (do smaku).
Mięso mielimy z marchewką, dodajemy posiekaną cebulę, doprawiamy solą i pieprzem do smaku.
Z ciasta formujemy spore placki, wielkości dłoni, faszerujemy zmielonym mięsem. Zlepiamy w kształt wydłużonych klusek. Jest to łatwiejsze jeżeli mamy czyste i zwilżone wodą dłonie :)
W dużym garnku gotujemy osoloną wodę, cepeliny gotujemy po 2-3 sztuki aż wypłyną i od tego momentu jeszcze ok. 5 minut.
Kartacze podajemy okraszone cebulką, można też boczkiem. Przepyszne są na drugi dzień, odsmażone na maśle!
Ależ smacznie wygląda, choć nigdy nie robiłam, to z ochotą spróbowałabym ;)
OdpowiedzUsuńzjadłabym takie pycha:)
OdpowiedzUsuńUwielbiam cepeliny!
OdpowiedzUsuńJadłabym <3 Ale to grzeszek jeszcze większy niż pizza :-(
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńMają kształt cepelinów, to chyba słuszne ;)
OdpowiedzUsuńhttp://media-cache-ec0.pinimg.com/736x/7a/33/c4/7a33c4c8726cdf8ffb819cfbf9c9444f.jpg
Btw za każdym razem tytuł posta poniżej czytam jako 'Muffinki z krwi'. Om nom nom nom ;D
W moim domu to są pyzy :) Mama robi je często właśnie żeby wykorzystać mięso rosołowe ;) I u nas są okrągłe! Podawane z podsmażonym boczkiem pokrojonym w kosteczkę ;) Mniam!
OdpowiedzUsuńPotwierdzam, że odsmażane na drugi dzień są jeszcze lepsze ;)
Pozdrawiam :)
PS.Pyszne zdjęcia u Ciebie! :))
Witam,
OdpowiedzUsuńpochodzę z Podlasia (stolicy Kartaczy;) ) i o ile można kartacza porównać do cepelina (czyli litewskiego kartacza, podawanego ze śmietaną), tak kartacze mają tyle wspólnego z pyzami, ile wiewiórka z koniem. Śmiem nawet rzec, że porównanie to zasługuje na miano profanacji :P, kartacze czy też cepeliny mają zawsze kształt takiego "oscypka", więcej 'ciasta' ziemniaczanego niż w przepisie, a farsz jest z mięsa mielonego, najczęściej wieprzowo-wołowego, a nie z tego co zostało po rosole ;) po ugotowaniu podawane są oblane tłuszczem z podsmażonymi skwarkami i cebulą.
Mam jeszcze prośbę na koniec - nie umniejszajcie kartaczom nazywając je pyzami ;)
Pozdrawiam,
A z A-wa.
A w pierwotnej wersji z samej baraniny były robione. A poza tym, system gotowania jest dziwaczny. spokojnie można wrzucić wszystkie do wielkiego gara i gotować na małym ogniu (około godziny). Wątpię, by np. mojej mamie, czy babci chciałoby się gotować 40 razy po 2 kartacze. ;)
Usuń